محمد مهاجری، تحلیل‌گر سیاسی در واکنش به تحرکات اخیر نماینده‌های تندرو در بهارستان به «چندثانیه» می‌گوید:
به این رفتارها و کنش‌های نماینده‌های تندرو حق می‌دهم، به‌خاطر اینکه طیف تندرو بیش از یک سال است که از یک «خان نعمت» یعنی ریاست جمهوری که فکر می‌کردند از آن برخوردار می‌شوند، محروم مانده‌اند.
از روزی که سعید جلیلی رای نیاورده و از پزشکیان شکست خورد، این‌ها عصبانی و ناراحت‌اند و غیر اینکه حاشیه‌سازی را در دستور کار قرار دهند، چه کاری از دستشان برمی‌آید؟ اگر داد نزنند، به دولت فحش ندهند، برنامه دیگری ندارند.
در واقع باید با آنها به دلیل شکست انتخاباتی همدردی کرد. تندروها ناراحت‌اند و اذیت می‌شوند زیرا فرصت‌هایی که در دوره‌ی مرحوم رئیسی و دولت سیزدهم برایشان وجود داشت اکنون در دسترس نیست و حالا جز اینکه با عصبانیت رفتار کنند، مسیر دیگری ندارند.
طیف‌های پایداری و تندرو ذره‌ای فرهیختگی را در خود ندارند. یعنی آدم‌هایی که می‌بینید داد می‌زنند و حق به جانب هستند، حتی یک پاراگراف حرف اساسی ندارند. همگی فقط حرف‌های سلبی می‌زنند و به این فحش می‌دهند و به دیگری بد و بیراه می‌گویند.
اگر فرضا به آنها بگویید دو خط یا یک پاراگراف برنامه بنویسید، یک پاراگراف خواسته‌های بنویسید که عملیاتی باشد و شعار نباشد، من یقین دارم اگر همگی‌شان جمع شوند، باز برنامه‌ای نمی‌توانند ارائه دهند.
تندروها همچنان ممکن است در استیضاح‌ها ضربه‌هایی به دولت بزنند، شاید بتوانند کمی وقت تلف کنند و کمی بازی درآورند ولی نهایتا به‌نتیجه‌ای نخواهند رسید. آنها پاستور را از دست داده‌اند حالا بیایند یک وزیر هم استیضاح کنند، در ادامه چیزی جبران نخواهد شد.